Ile jest do wnętrza mego ścieżek?
Ile zakamarków,ile kluczy?
Nie świata,lecz siebie samego
Człowiek życie całe wciąż się uczy
Słów tak wiele padło z ust mych dzisiaj
Rozmawiałam rano z sobą sam na sam
I minęło tyle godzin,wciąż je słyszę
A myślałam,że tak dobrze siebie znam..
Porozmawiać muszę z sobą więc raz jeszcze
Porozmawiam z sobą zaraz,tuz przed snem
I spróbuję się dowiedzieć,co się stało
Byłam pewna,że o sobie wszystko wiem..
Wcale siebie nie znam i nic nie wiem
Smutny wniosek w duszy mi doskwiera
Człowiek całkiem głupim się urodził
Głupim człowiek również umiera..
Bardzo ładny wiersz nie sądzicie ? Mi się mega podoba bo ma ukryte dno choć za rymowankami nie przepadam podoba mi się: )
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz